Ja en nee

In een wereld vol uiteenlopende culturen leek zo`n simpel basis idee van ja=ja en nee=nee misschien wel vanzelfsprekend. Nee dus :D. Heel weinig is hier vanzelfsprekend als je een Hollandse bril op hebt. Vandaar dat het geen kwaad kan even deze `zekerheidjes` in de spotlights te zetten vandaag. JA of soortgelijke geluiden horen doen je vermoeden dat je op een lijn zit met je luisteraar, maar niets is minder waar. Een begrijpend `hmmm` of bevestigend knikje moet je zien als teken dat men begrijp wat je zegt. De woorden zijn verstaan, maar het misschien logische verband dat de luisteraar het ook eens is met je staat hier los van. Begrepen? :D Dat kan voor nog al wat verwarring zorgen als je enthousiast denkt dat je (eindelijk) eens begrepen wordt om je briljante opmerkingen :D. Tot zover het gemakkelijke deel. Waar een direct Ja-tje best wel voorkomt is NEE niet altijd makkelijk over de lippen te krijgen. Men heeft het niet zo op ongemakkelijke situaties en is bang dat je teleurgesteld wordt met een `harde` nee. Japanners (en vele Aziaten) onder elkaar zien of horen de indirecte hints (vaak) wel, maar iemand die is opgegroeid in het Westen moet het leren met vallen en opstaan. In mijn definitie van beleefdheid heb ik liever gewoon waar het op staat, omdat je mij niet echt van de kaart brengt met een direct eerlijk `nee` . Maar ik begrijp ook wel dat het makkelijker is mijn `software` aan te passen aan die van 125 miljoen Japanners :D. De langer je hier bent de beter het gaat. Men ziet uiteraard ook dat je geen Japanner bent. Het toverwoord is `Muzukashii`. Als je hoort dat je verzoek `een beetje` muzukashii (=moeilijk) is dan kan je dat cultureel vertalen in `vergeet het maar`. Ik zou ook niet te veel hoop putten uit `we denken er over na`. Afhankelijk van je beleving maak dit alles het land interessant of lastig. Het is iedere keer eigenlijk een klein toneelstukje, waarbij beide weten dat er `nee` bedoeld wordt maar dan niet zullen zeggen. In een stad als Osaka staat men juist wel bekend om hun onjapanse directheid. Een ander grappig fenomeen is de telefoon`Hai` (=ja). Als je iemand `afluistert` die zelf een verhaal aanhoort hoor je als enige geluid vele Hai`s. Dit om de verteller iedere paar seconden aan te geven dat je luistert. Is het allemaal een beetje duidelijk nou? Ja of nee :D