Kusdrempel

Kussen in het openbaar is een taboe. Niet enkel de heftige tongzoen, maar ook alle `lichte` varianten zie je bijna nooit. Ik gaf eens een vriendin uit gewoonte de `dutch-three` bij een afscheid, maar ze keek me aan alsof ze zo juist was aangerand :D. Ga eens naar Frankrijk zou ik zeggen daar ben je zo van de zoenvrees af. Of kwam het alleen door m`n techniek :D. De bevolking is niet zo handtastelijk dus, wat best onwennig is bij het ontmoeten van nieuwe of oude vrienden. Ik voel me er nog steeds een beetje ongemakkelijk bij om met een `bye-bye-tje` en zwaaiende hand gedag te zeggen. Met familie leden is het niet anders. Dat heeft misschien wel als voordeel dat je die oude tantes en beetje op afstand kan houden :D. Het betekent niet dat men niet om je geeft, maar de verlegenheid blijft een drempel. Ik blijf natuurlijk wel een beetje eigenwijze Hollander, dus laat ik me hand (in hand) niet door de eerste de beste voorbijganger los kijken. Het moet voor de grote groep Brazilianen hier ook een vreemde gewaarwording zijn die `koude` Japanners. Die warmbloedige gastarbeider heeft het toch al niet makkelijk in de gesloten cultuur. Taboes zijn er uiteindelijk om doorbroken te worden, dus zal ik proberen m`n steentje bij te dragen aan een warmer Japan. Ik dacht altijd dat er een verband was tussen de temperatuur en (zichtbare) warmte van een bevolking, maar die theorie gaat dus niet meer op. Want om de zomers hier nu koel te noemen!