Hondsdolheid

In Japan is een hondenleven vaak een paradijs. Tenminste als je van alle vertroetelingen houdt waar veel Japanse vrouwen dol op zijn. Zelf ben ik een groot honden liefhebber, maar als ik in die ogen kijk heb ik wel eens te doen met al die `kindhondjes`. In het straatbeeld zijn ze regelmatig te zien. Meer gedragen dan lopend. Vooral het formaat wat in een handtasje past, zoals de chiwawa, is geliefd. Misschien ook wel om dat een beetje St-Bernard genoeg eigen waarde heeft om ieder kledingstuk gelijk in stukken te scheuren. Het kawaii (=super schattig) gevoel van de baasjes zorgt voor een bijzonder hondenleven hier. Ze eten uiteraard geen ordinaire hondenbrokken, maar het beste wat er is, want je houdt tenslotte toch van je kind :D. Hondenhotels, kapsalons en zelfs onsens (=heet waterbron) bestaan en sommige cafe`s zijn ook gericht op de viervoeter. Mijn persoonlijke hoogtepunt was een oudere dame met een Chiwawa met fel blauwe schoentjes aan (inderdaad!) die wat ongemakkelijk rond liep in een metro station. Te maf voor woorden, maar gezien de wankele manier van lopen had het beestje het er knap moeilijk mee. Ik weet dus niet of de hond zelf erg gelukkig was met z`n nieuwe sneakers. Het baasje zo te zien wel. Huisdieren hebben statistisch gezien het kinder bezit (de echte) al verslagen. Kijk dit artikel van Japan Today voor de laatste design kleding en ander nieuws. Het vertroetelen is trouwens niet alleen voor honden. Ieder huisdier loopt de kans een schattig truitje te moeten dragen. Zelfs een konijn is niet veilig. Voor zover ik weet hebben alleen de vissen mazzel en duiken ze na een hap lucht weer snel diep het aquarium in. Geef ze eens ongelijk :D