Dood door overwerk

Druk, druk, druk hebben Japanners het ook vaak. Te druk zelfs want als er zelfs een officieel woord als Karoshi bestaat wat vrij vertaald dood door overwerk betekent is er iets grondigs mis. Het is voor een nuchtere kaaskop bijna niet voor te stellen dat vaak jonge mannen zich zo gek laten maken door extreme loyaliteit en een opgedrongen verwachtingspatroon dat de veel te lange werkdagen letterlijk je kop kost. Een combinatie van stress en uiteraard een onevenwichtige arbeid/rust verhouding. De werknemer heeft het probleem dat weigering wel eens zijn promotie kansen tot nul terugbrengt of misschien wel erger ontslagen wordt. En met vaak de hele familie leunende op de, met een lelijk woord, salariman en nog steeds een beperkte jobhop cultuur verklaard zelfs een deeltje van de relatief vele karoshi gevallen. Dat vele werken staat een gezond familie leven uiteraard ook in de weg, wat ook zo zijn eigen leven is gaan leiden. Het schaapachtige gedrag om niet voor je collega en zeker superieuren naar huis te gaan levert overigens niet een bijzonder goede productiviteit op. Ook niet zo gek natuurlijk, omdat een kantoorwerker slechts enkele uren echt creatief kan zijn. Misschien is daarmee ook een spelletje als Solitaire bij de Windows pakketen verklaard :D. Ik praat er een beetje luchtig over maar dit is een levensgroot probleem waarbij de opkomst van het goedkope China niet echt een voordeel is om eens lekker een atv-tje op te nemen zag ik maar zeggen. De `helden` die wel hun onmogelijke leven opzeggen worden soms door oude medewerkers vervangen. Onbetaald overwerk in veel gevallen, met het tranentrekkende woordje loyaliteit wat zo`n baas daarmee impliceert. Ik moet wel zeggen dat tijdens de recessie er hier veel minder ontslagen zijn gevallen dan bij ieder Westers bedrijf in dezelfde situatie, wat natuurlijk ook een andere kant van het loyaliteits verhaal is. Met een collectief minder salaris of (uitgestelde) bonus heeft men in moeilijke tijden veel personeel wel weten te behouden ook als er geen werk was en die opgebouwde schuldgevoelens komen dan later handig uit. Karoshi is dan wel een Japans woord, maar ook in Zuid Korea en China eist het verschijnsel helaas levens. Japanners zelf zien het verschijnsel waarschijnlijk iets anders, maar voor mij is het een trieste vorm van uitbuiting door sommige werkgevers. Rechtzaken erover beginnen inmiddels wel steeds meer druk op het verschijnsel te leggen. Bedenk dat een gang naar de rechtbank hier een stuk minder gebruikelijk is, dan in de Westerse wereld en vooral Amerika natuurlijk. De regering ziet ook het probleem, maar via die weg zal een bedrijf niet snel hard aangepakt worden. Denk niet dat ieder Japanner hier onder gebukt gaat, maar karoshi is wel de andere kant van die zogenaamde medaille in een welvarend land. Het land van de harmonie (wa) heeft dit qua werk en familie nog niet bereikt.