Tip

Japanners hebben, zoals bijna ieder mens, het niet zo op ongemakkelijke situaties. En wat mij betreft staat het geven van fooi hoog op het lijstje van dit soort momenten. Gelukkig hoef je in een restaurant nooit te twijfelen bij het afrekenen, want fooi geven is niet gebruikelijk. Sterker nog het is ongewenst. Er worden dus geen trucs uitgehaald met een schaaltje snoepjes om de fooi positief te beinvloeden. Of zoals bijvoorbeeld in Amerika dat jouw fooi een aanzienlijk deel van het salaris van je serveerster is en die is soms niet te verlegen om een opmerking te maken als het niet genoeg is volgens haar. Zoiets is Japan uitgesloten. Door het fooiloze systeem en de bescheidenheid van het volk. Ook bij andere situaties dan in horeca moet men er niets van hebben. Men vind dat goede service iets is wat standaard bij de zaak. Een jongen in een electronica zaak, die mij pas heel erg hielp met een vast gelopen Japanse Windows versie op mijn laptop weigerde 1000 Yen van een erg opgeluchte Hollander. Maar de fooi werd resoluut afgewezen. Dat is service toch. Terwijl hij niet eens wist of die computer ook daar gekocht was. Wat wel zo is, maar je hoeft je niet eerst te bewijzen met een bonnetje voordat de service begint. Het nultarief is dus weer een goede reden voor de zuinige Hollander om naar Japan te komen.

Spiegel auto

Links rijden is voor de westerling even aanpassen, maar als je auto het al gewend is valt dat best mee. Vooral als er meer verkeer is, en die kans is vrij groot, wijst het zich vanzelf. Alleen duurt het even voordat je niet weer eens je ruitenwisser aanzet als je eigenlijk je richtingaanwijzer bedoelde. Of misschien ben ik de enige onhandige hiermee :D Dat rijden valt dus wel mee echter de vele spiegels langs de weg zijn even wat meer wennen. Het cliche beeld dat Japan overvol is en daardoor de stoeploze straten soms nauw en onoverzichtelijk zijn klopt natuurlijk wel, als we die 70% bos- en berglandschap voor het gemak even vergeten. De spiegel is dus de uitdaging. In theorie is het natuurlijk duidelijk die spiegelbeeld uitleg, maar in de praktijk blijf ik voorzichtig. Want kan ik nu wel of niet hier rechtsaf als ik die auto zie naderen? Dan heb ik het vooral over de stop en go situaties, maar al rijdende is het ook niet altijd makkelijk om zowel een oog op de weg te houden en met het andere oog eerst al die spiegel te vinden en vervolgens zien of je geen tegenligger kan verwachten. Ik ga de druk toeterende Italiaan steeds beter begrijpen. Daar gaat de voet pas van het gas als ze een tuut tuut antwoord krijgen. Dat ritueel zal ik hier maar niet introduceren. Wie weet wordt er achter de schermen bij Honda of Toyota al aan gewerkt aan een mooie technische oplossing. Ik weet met deze post eigenlijk niet zo goed of dat ik hier een algemeen gevoel beschrijf of dat ik vooral mij eigen onhandigheid met de wereld deel :D

Liefde is de naam

Ai ai ai!! Een hobby voor bijna iedere buitenlander in Japan is het ontcijferen van de diepere betekenis van namen. Vooral de voornaam kan vaak een mooie, wijze of traditionele betekenis hebben. De meeste namen worden uit kanji karakters samengesteld. Deze hebben echter vaak meerdere betekenissen wat soms verdere uitleg nodig heeft. In de zakelijke wereld is het visite kaartje daarvoor perfect. Hiermee kan je de uitspraak en de gebruikte kanji begrijpen. Lastig he! Een Japanse naam kan je trouwens met alle drie de teken soorten schrijven om het verhaal nog wat ingewikkelder te maken. Laat ik me vooral even richten op de begrijpbare romaji schrijfwijze. Een verschil in jongens en meisjes namen is dat de jongens namen vaak eindigen op -to, -ki of -ta wat allemaal iets als ambitieus of wijs inhoud. Bij meisjes was -mi (schoonheid) en -ko (kind) een gebruikelijke laatste lettergreep, maar rukken de -ka en -na op wat ook weer alles met natuurlijke schoonheid te maken heeft, maar dan in een modern jasje. Hina en Sakura staan bovenaan de lijst van nieuwe meisjes namen. Maar ook Ai (liefde) komt veel voor. Los of zoals bij het prinsesje Aiko (liefdeskind) In het verleden was alles uiteraard meer traditioneel en kon een naam bijvoorbeeld een kanji teken hebben wat iets met een familie lid te maken had. Ook het aantal streepjes waaruit het kanji teken is opgebouwd had een bijgeloof van wel of geen geluk. In de tijd dat 90% van de Nederlandse mannen Jan, Piet of Kees heten had men een eenvoudige benaming door de jongens gewoon de eerste zoon (Ichiro), tweede zoon (Jiro) etc te noemen, maar die tijd lijkt voorbij. Wellicht ook omdat de familiegrootte nog steeds in een dalende lijn zit. Als je eens met een Japanner praat kan je dus eens vragen welke betekenis er achter z`n naam zit om zo te ervaren dat vele Westerse namen die diepgang missen. Daar is een populaire figuur als sportheld of acteur nogal eens inspiratie. Wellicht brengt de (ook in Amerika) populaire Japanse honkballer Ichiro dit samen als er wat hem genoemde Amerikaanse fans rondlopen.

Modern geheugensteuntje

Overal zie je tegenwoordig een zwart/wit blokje. Op een treinstation, McDonalds, Meiji chocolade, reclames, visite kaartjes en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zelfs de visa sticker in je paspoort verbergt meer informatie dat je denkt. Deze blokjes zijn een geavanceerde 2D streepjescode, die ooit werd bedacht voor de logistiek van de auto industrie maar inmiddels zijn weg naar veel meer toepassingen heeft gevonden. Het is een handige variant om even die url van iets te onthouden zonder dat je een pen en papier moet zoeken. Of als je de dienstregeling van je bus altijd bij de hand wil hebben scan je de QR Code met je mobiele camera en klaar is Kees. Of Kaito :D. Ideaal ook als je in de stad een advertentie ziet van een te gek product. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik ben soms net even die naam kwijt als ik een uur verder ben en dus is een snapshot van de code voldoende om alles wat je erover wilt lezen of bekijken op een website. Uiteraard live op je mobiel voor het geval dat je dacht alles weer op een PC te moeten invoeren of zo. Ben ik eindelijk af van al die briefjes in mijn portomonee als geheugensteuntje.