Steun Woord en boek

Als lezer van m`n blog wil ik je vragen eens te kijken op een site van de Leidse Universiteit. Deze Japanologen van de lage landen proberen een oud initiatief nieuw leven in te blazen. Ooit is eens begonnen aan een Japans-Nederlands (en andersom) woordenboek maar nu is er helaas geen beschikbaar. Wegbezuinigd in een lelijk woord. Er is wel een Nederlandstalig Lonely Planet taalgidsje en vertaalsites als Worldlingo, maar die blijken vaak niet zo nauwkeurig te zijn. Als Japan liefhebber kan je het goede initiatief van de Universiteit steunen door hun petitie hier online van een steunbetuiging te voorzien. Het is eigenlijk raar dat er ondanks meer dan 400 jaar betrekkingen nu geen JP-NL woordenboek (meer) bestaat. Laat staan een online variant. Het zal ongetwijfeld met de Hollandse talenknobbel te maken hebben. Wie weet kan dit in het vervolg zelfs aan de vele compacte taalcomputertjes worden toegevoegd. Dus als je de landen dichterbij elkaar wilt brengen en jezelf ook wel eens op de site (als het af is) wilt kijken....grijp dan nu je kans!!! En zorg ervoor dat er een budget vrij komt. Wat is tenslotte een studierichting over Japan zonder fatsoenlijk materiaal?

Parapluisme

Japanners zijn regelrechte grootgebruikers als het gaat om de paraplu. Ik ving op dat er vijf keer zoveel paraplu over de toonbank gaan dan in heel Europa samen. Kortom de regentijd is weer begonnen. Voorbode van een drukkend hete zomer, die je alleen op Hokkaido kan ontlopen. Het valt me vooral op dat ook alle scholieren ermee lopen en dat je een palet aan kleuren kan zien tijdens een regenachtige ochtendspits. De hoge luchtvochtigheid lijkt een verdomd goede reden om de plu te verkiezen boven regenkleding. Je zweet nogal snel zelfs met een zogenaamd ademend jack. Bij warenhuizen heeft men een mooi systeem bedacht om het probleem van de natte plu bij binnenkomst op te lossen. Je kan je plu in een speciale verpakking schuiven en je plu druipvrij meenemen. Of zoals bij de betere depato`s hoef je enkel je plu in een machine te stoppen die hem razendsnel voor je inpakt. Een praktische oplossing al levert het wel weer een berg plastic op. Maar vaak is er ook wel een plu-parking bij de uitgang te vinden. Tot mijn verbazing zag ik eens dat een busmaatschappij een soort paraplu-uitleen-service heeft. Als het regent en je hebt niets bij je leen je er een in de bus en lever hem de volgende keer weer in. Mooie service waarvan ik niet weet of alles tegenkomt, maar het zou zomaar kunnen. Ouders van schoolgaande kinderen is ook wel eens geadviseerd (lees verplicht) om twee paraplu`s te regelen voor hun kroost. Want stel je eens voor dat die zonnige ochtend omslaat in een natte middag en de paraplu thuis ver weg is. Juist dan is er de back-up-plu op school zodat zoonlief droog naar huis kan. In Japan gaan de kinderen vaak zelf lopend naar school en worden ze niet door moeder daar op de stoep afgezet. Het is zeker niet zo dat het een maand lang continue regent, maar ik zou een reisje Japan in juni toch niet adviseren.

Goed miss

Riyo Mori is volgende de `kenners` gekozen tot Miss Universe. Een mooie eretitel voor de Japanse als schoonheidskoningin van deze planet. Dus zal het trotse Japan erg blij zijn zou je denken, maar dat blijkt toch net even anders te liggen. Waar het halen van een gouden plak of andere prestige een weg naar instant beroemdheid betekent heeft Riyo wat mensen op de tenen getrapt. Tijd voor een blogje dacht ik zo. Traditioneel ziet men vrouwen graag als bescheiden, onderdanige en gehoorzame wezens, maar deze 20 jarige past totaal niet in het hokje waar het land haar graag in ziet. Uiteraard denkt niet iedereen daar hetzelfde over, maar haar zelfverzekerdheid botst duidelijk met wat hardnekkige denkbeelden. Het feit dat ze paar jaar in Canada heeft gewoond heeft haar verwesterd klaagt men. En schijnbaar is dat slecht. Ik denk dat ze juist veel kan betekenen voor de vrouwen niet in de spotlights staan om alle conversatieve geesten een flinke update te geven. Niet dat ik hier verkondig dat een vrouw geen vrouw meer mag zijn, maar er is een groot verschil wat mannen over vrouwen denken en wat ze er zelf van vinden. Ook komt het in het bedrijfsleven helaas nog veel te vaak voor dat de verwachtingen van de ambitieuze vrouw behoorlijk anders zijn dan de praktijk. Kortom ik ben benieuwd of haar zelfbewustzijn overslaat.

Eten met je ogen

Kunst op je bord is eerder regel dan uitzondering in Japan. Iedere kok lijkt volkomen doordrongen van het feit dat z'n eten niet alleen goed bereid, maar ook een feest voor het oog moet zijn. Uiteraard zit er wel een verschil tussen een 1000 Yen lunch en een sjieke van een tienvoud daarvan, maar men probeert er altijd het beste van te maken. Naast een gebalanceerde kleurcompositie hecht men ook aan het gebruik van veel verschillende ingrediënten. Ik ben het precieze aantal even kwijt, maar weet dat een Japanner streeft om wel zeker (laag ingeschat) zo'n 25 verschillende dingen naar binnen te werken. De 'van der Valk' theorie van veel is goed kent men niet. Men weet dat de smaakpapillen na een paar happen verzadigd zijn en legt dus meer de nadruk op het genieten dan hoeveelheid. Maak je overigens geen zorgen dat je je genoeg te eten krijgt, want rijst of noedels zijn er altijd wel in overvloed. Ook de Japanse 'broodtrommel' voor naar school of werk heeft tot doel om meer dan alleen de maag te bevredigen. Deze bento's zijn kant-en-klaar te koop of thuis met liefde gemaakt. Om een idee te krijgen dat je standaard bruine boterham met kaas een beetje simpel afsteekt bij de dit culinaire geweld geeft www.bentocorner.com een aardige indruk. Je doet je maag dus eigenlijk net zoveel plezier als je ogen.

Bus rituelen

Ook het hele stadsbus gebeuren is net weer even anders dan in de lage landen, dus leek het me aardig om daar eens iets over te vertellen. Het begint bij het instappen wat je achterin doet. Daar haal je een simpel kaartje uit de machine met enkel een nummer erop. De logica hiervan wordt duidelijk als je een groot scherm voorin de bus ziet. Daar kan je bijhouden wat het tarief voor jouw ritnummer is. Deze tussenstand verspringt per zone, maar geeft je genoeg tijd om je yen muntjes gepast gereed te hebben. Dit gepast betalen is `vereist` dus is voldoende klein geld wel handig. Je kan ook zoals vele snel even 1000 yen bij een machine wisselen. Japanners doen dit wel op een moment dat ze de rij niet ophouden trouwens. Even wisselen op het moment van betalen vinden ze niet netjes tegenover anderen. Als je halte er aan komt en je moet afrekenen gooi je het kaartje en het gepaste geld samen in een gleuf naast de chauffeur en daar ziet iets handigs in wat snel je geld telt en checkt of het genoeg is waarna je de beste man met zijn witte handschoentjes en echte pet bedankt en uitstapt. Ik begin me tijdens het opschrijven van die laatste zin eigenlijk af te vragen of er eigenlijk wel iets speciaals in de machine zit. Misschien gaat men er gewoon vanuit dat je netjes betaald, maar dat moet ik maar eens uitvinden. In steden zoals Kyoto is het een stukje makkelijker doordat je gewoon een vast tarief per rit betaald en zo zullen er nog wel wat uitzonderingen zijn. Verders is de busrit niet zo gek veel anders al rijdt men wel wat netter dan in andere delen van Azie. Ook werd ik eens verrast door een mooie houten vloer in een moderne bus, maar om daar nou over te bloggen.... :D

De witte handschoen

Een Japans fenomeen is voor mij de witte handschoen. Iedere politieman, trein conducteur, verkeerregelaar, taxi of bus chauffeur en vele andere dieners zijn steenvast uitgerust met smetteloos witte handschoenen. Een verschijnsel wat in cartoons ook redelijk ver is gevoerd hoorde ik eens, maar dat had meer met de ouderwetse zwart/wit tijd te maken. In Japan is het meer een veilig gevoel als men iemand aanraakt. Men is niet zo aanrakerig en zeker niet met vreemden (zie ook kusdrempel) , dus is de handschoen een uitkomst. Wellicht vind men het ook wel netjes staan, maar zeker is dat reinheid hoog in het vaandel staat. Ook met bergbeklimmen, tijdens een bbq of een simpel karwei als een paar tent haringen de grond in slaan kan je ze verwachten. Feit is dat ieder huidhouden wel een stapel witte handschoenen met geel of roze randje in de buurt heeft. Wat heel veel handschoenen zijn met 125 miljoen Japanners. Schrik dus niet als iemand naast de handschoenen ook nog eens een wit mondkapje (zie ha ha hatsjoe) draagt. Er is geen epidemie uitgebroken of zo. Je bent gewoon in Japan.