Japans Engels

De Engelse taal wordt in Japan soms onbedoeld grappig. Een vertaling mist soms geheel de context en tot mijn verbazing check een Japanner zijn teksten dus lang niet altijd. Kapsalons heten hier regelt `cut house` en ik was stomverbaasd om kapsalon `het nekkie eraf` te zien. Ik hoop dat dat een foutje is :D. Engels wordt soms ook gebruikt omdat het `cool` is op tv, reclames of op straat. Een grote boekenwinkel met levensgroot `BOOKS` op de gevel heeft vaak geen enkel boek in het Engels in de schappen staan. Wat me na een tijdje zoeken ook duidelijk werd. Op Engrish.com staan vele grappige voorbeelden van het `misbruik` van Engels in Japan. De vele taalscholen hier hebben nog genoeg werk te verzetten. Een ander fenomeen is de Japanisering van leenwoorden uit andere talen. Waar wij tegenwoordig alles schijnbaar direct uit het Engels overnemen doet men het hier anders. Een woord wordt zeg maar herschreven in katakana en dan krijg je bijvoorbeeld Intaanetto (Internet) of Konpyuutaa (Computer). Met een beetje taalgevoel kan je zo als snel wat Japans begrijpen. Al is dit natuurlijk wel het makkelijkste gedeelte.

Het tissue issue

Rondom stations of drukke oversteekplaatsen kom je vaak de tissue promoter tegen. Vele bedrijven hebben het medium van de gratis tissue gemaakt tot een vast straatbeeld in de steden. Je `betaald` de tissues met je aandacht. Voor de verzamelaar is het geen probleem om zo altijd genoeg bij de hand te hebben. Al vraag ik me af of het echt werkt als promotie op zich, maar zeker is wel dat Japanners dol op de papiertjes zijn. Men is gek op schoon waar natuurlijk niets mis mee is, maar het valt op dat iedereen grote boxen met tissues in z`n winkelwagentje stopt. Ook in ieder restaurant of cafe word je voordat je het weet een tissue in je handen gedrukt. Voorverpakte koude natte of lekkere warme `verse` om je handen nog maar eens grondig te reinigen. Ander ritueeltje hierbij is trouwens een glas (gratis) koud water wat ik me in de Nederlandse horeca moeilijk kan voorstellen. Je moet ook aardig je best doen om de bodem van het glas te zien, want er staat zo weer een serveerster met karaf in de hand naast je te glimlachen. En geloof me je bent zo 5 euro Sourcy verder op een warme dag.

Noedel geluiden

Noedel soep ziet er makkelijker uit dan dat het eten is. Eten met stokjes is het probleem niet, maar het zit `m meer in het maken van de juiste geluiden. Japanners eten vrij geruisloos, maar noodles dienen met een slurpend geluid naar binnen gewerkt te worden. Ga maar eens luisteren in een noodle bar. Persoonlijk heb ik de juiste techniek nog steeds niet onder de knie. Een sliert naar binnen werken is geen probleem, maar het geluid is zeer bescheiden. Met de mond iets verder open is het geluid okay, maar moet je oppassen dat de noodle niet weer uit je mond valt. Snelheid is dus geboden, maar dat zorgt bij mij dan weer voor soep spetters overal. Ook niet handig. Misschien ben ik de enige klungel (zou kunnen), maar ik laat me niet ontmoedigen door m`n matige techniek. Daar zijn de noodles namelijk veel te lekker voor. Voor 300 tot 700 yen heb je een heerlijk en gezond maal. Itadakimasu!

Beleefd op weg

Japanse hoffelijkheid bestaat nog volop. Het land heeft wat dat betreft een reputatie hoog te houden. En ik kan niet anders zeggen dan dat het op de weg ook terug te zien is. Niet dat iedereen je overal gelijk voorrang geeft hoor, maar middelvingers of ongeduldige toeteraars heb ik nog niet mogen ontvangen. Er zijn een paar `dank u` gebaren die ik wel regelmatig zie. Een lichte buiging van de tegenligger als je hem ruimte geeft bijvoorbeeld. En als hij ziet dat er een volbloed Hollander achter het stuur zit lijkt de knik nog iets dieper. Dit alles met gordel en stuur in de weg. Een flinter dun toetertje is ook een optie, maar die techniek heb ik nog niet geheel te pakken. Het wordt dan soms een hard geluid (onbeleefd) of te zacht en dus niet hoorbaar (onbeleefd). Ik behoor daarom meer bij de `gevarenlicht` gebruikers. Gewoon even een knipoog met de lichten lukt me dan nog wel. Niet dat je de hele tijd in de weer bent met deze rituelen hoor, maar ze blijven wel prettig. De taxi chauffeur is ook net even anders dan de gemiddelde collega bij TCA. Alleen moet ik eerlijk zeggen, dat die service wel een fors prijskaartje heeft. Taxi`s zijn hier het duurst ter wereld.

Speciale sushi maag

Met enige verbazing zie ik grote torens om me heen. Dat Japanners iets met sushi hebben mag geen verrassing zijn natuurlijk, maar het blijft me verbazen hoeveel sushi in de vaak kleine Japanner gaat. In een 100 Yen sushi bar keek ik pas weer verwonderd naar een moeder en zoon van misschien 12 jaar die samen 26 schaaltjes in een hoog tempo wegwerkten. Plus eenmaal Udon. Ruim 50 stuks sushi dus!!! Ik vraag me af waar ze het laten. Samen wogen ze geen 100 kilo. Ik zit na 5 of 6 schaaltjes al behoorlijk vol, maar veel Japanners zien dat slechts als warming up lijkt het. Ik zit ermee op het niveau van een kleuter volgens mij :D. Zelfs de dame die achteraf de schaaltjes telt leek verbaasd dat je voor slechts 1000 Yen 2 magen heerlijk kan vullen. En daarover doen we ook nog eens langer dan de gemiddelde gast. Ik vraag me sterk af of men hier een extra maag of super snelle spijsvertering heeft. Als ik eruit ben laat ik het gelijk weten!!

Boeken zoeken

Boekwinkels zijn er hier genoeg. Voor nieuwe boeken en ook vele tweede hands winkeltjes hebben bij elkaar een zeer ruim aanbod. Tenminste als je iets in het Japans zoekt, want het internationale hoekje is vaak erg summier. Als het al bestaat. Grote steden uitgezonderd. Soms kan er buiten een heel groot bord `books` staan, maar kom je er op een moment achter dat dat het enige Engelse was aan die hele zaak. Ik heb er geen diepgravend onderzoek naar gedaan, maar de Japanner lijkt graag te lezen. Van serieuze literatuur tot de vele wekelijks (dames) magazines met laatste mode tips aan toe. En veel manga uiteraard. Er gaat heel wat 100% recycled papier in om. Vandaag had ik eindelijk een goed Engels boek gevonden, maar bleek dit enige exemplaar behoorlijk beschadigd te zijn. Dit nadeel was best te overwinnen als men me een beetje wilden matsen met een korting. Tja je blijft natuurlijk Hollander :D. Alleen kwam ik er bij de kassa weer eens achter dat Japan en Azie niet precies hetzelfde zijn. Want iedere Vietnamees of Thai zou makkelijk een deal maken, maar nu had het personeel grote vraagtekens op het hoofd. Wat moesten ze nu weer met zo`n rare buitenlander! Een korting bleek na overleg wel heel erg moeilijk (lees onmogelijk), maar men kon wel een nieuw examplaar bestellen. Dat kwam mij alleen niet uit, dus bleef men zitten met een onverkoopbaar boek terwijl een verbaasde bezoeker de winkel weer verliet. Het zal allemaal goed bedoeld zijn, maar dan maar via Amazon mijn leeshonger weer stillen. Soms kan makkelijk heel moeilijk zijn :D

Bloedgeheim in Japan

In Japan merk je een grote interesse voor bloed. Uiteraard hebben we allemaal grote interesse om bloed goed te laten doorstromen, maar ik bedoel je bloedgroep. Weet je jouw type? Ik gok O of A omdat 90% van de Nederlanders dat heeft. Hier weet iedereen het. Je antwoord op de `onschuldige` vraag naar je type kan meer `verklappen` dan je misschien vermoedt. Of eigenlijk zal het een bevestiging zijn, omdat ze al jouw `letter` in gedachten had. Bloed vertelt over je karakter denkt men. De wetenschap is daar niet uit (zoals altijd :D). Als realist en oefenaar zie kan ik er een heel eind in mee gaan. Bekijk de persoonlijkheid van je bloed eens. Ik zal de wereldgeschiedenis even in een zin doornemen :D Hoe ouder de bloedgroep hoe meer aanhangers. O is het oudst voor A en B terwijl AB de jonste telg van de familie is. Conversatief, creatief, gecontroleerd, serieus, perfectionist en introvert zijn niet heel toevallig Japanse karaktertrekken met de vele B`s en AB`s (wereld verdeeld in bloed). Bij tempels kan je vaak per bloedgroep je gelukskaartje kopen. Zelfs bedrijven houden er rekening mee met het zoeken van geschikt personeel. En gezien de foto van de automaat heeft je bloed misschien wel meer opvallende verschillen :D.

Chindogu maffe uitvindkunst

De vaak vrij serieuze Japanners hebben gelukkig ook veel maffe dingen. Chindogu is daar een mooi voorbeeld van. Het betekent zoiets als `de kunst van ononzinnige uitvindingen` en er zijn hele boeken over vol geschreven en wereldwijd (ook in Nederland) zijn er Chindogu clubs te vinden. Humor is niet het hoofddoel, maar vaak wel het gevolg. De ideeën zijn praktische oplossingen voor allerdaagse problemen, maar of je het ook gebruikt is de vraag. Klassiekers zijn een mini ventilator gemonteerd op je eetstokjes om de hete noodles af te koelen voordat je ze opslurpt (met evenuteel een `praktisch` spetter bescherming) of een kruippakje voor een baby die ook gelijk de vloer stofvrij houdt van beroemde uitvinder Kenji Kawakami. Ik kan wel even doorgaan hoor want voorbeelden genoeg. Een handig meeneembaar oprol zebrapad misschien of de wonderlijke slakkenspons constructie, die het slijmspoor gelijk weer opruimt achter de slak. Ik vind de stille theelepel wel wat. Een rubberen rand om het lepeltje om de notoire luidruchtige roerers eens aan te pakken. Ik heb eens gehoord, dat `wij` Nederlanders hier een aangeboren aanleg voor hebben of ben alleen ik zo :D. Misschien dat onze kaasschaaf hier ook wel als Chindogu wordt gezien, want daar blijken Japanners wel enige humor in te zien. Dus als je ooit op die zolderkamer een briljant idee in elkaar hebt geknutseld, maar je je afvraagt of iemand daar op zit te wachten weet dan dat je niet alleen bent.

Geluk in een tas

Op nieuwjaarsdag staan vele meisjes te dringen voor de ingang van de grote warenhuizen. Hun traditie is ook het jaar goed te beginnen met het fukubukuro fenomeen. Vrij vertaald is dit een gelukstas. Bijna alle winkels doen graag mee met deze traditie. Sommigen hebben hun hele assortiment zelfs in afgesloten tassen gestopt. Het idee is dat je `blind` een tas of box spullen koopt voor een grote korting. 50% of veel meer voordeel alleen weet je natuurlijk niet of je alles ook even leuk vind als je de tas thuis opent. Veelal staat de winkelier tevreden bedragen van 10.000 Yen of meer als warme broodjes af te rekenen. Vaak worden er een paar `zekerheidjes` ingestopt en verders kan oude voorraad handig geloosd worden. Er zijn zelfs mensen die bijvoorbeeld bij juweliers hun fukubukuro aanschaffen en alles wat niet naar hun zin is op Ebay weer aanbieden. In de sjieke Ginza buurt in Tokio waar de traditie z`n roots (Meiji periode) heeft was afgelopen jaar een juwelier die een surprise box van 200 miljoen Yen (lees heel veel geld) aanbood. Ik weet niet of iemand die gekocht heeft, maar het zou zo maar kunnen. Als je echt zonder bleek zien zoiets kan afrekenen is het misschien niet eens zo gek wat de inhoud zal zeker een grote waarde hebben. Beleggen voor blinden zal ik maar zeggen. Dit zijn echter absurde uitzonderingen hoor, want 99% van de tasjes en boxen zijn voor de gewone man goed betaalbaar en hopelijk is hij er ook nog eens gelukkig mee. De winkelier is dat zeker :D