Vrienden voor het leven

Een slimme aap en een luie bulldog zijn hier grote helden. Kijk maar eens op deze youtube video`s pankun & james om de avonturen van de twee te volgen. Een chimpansee heet nauw verbonden met de mens, maar wat ik deze aap allemaal heb zien is indrukwekkend. Koken en bakken, rijstvelden oogsten en veel meer. Side kick James is voor de mentale begeleider die lekker nonchelant uit die trouwe hondenogen kijkt. Pankun en zijn maatje zijn de vaste gasten in een maf televisie programma waar ze ieder keer weer iets nieuws verzinnen. Een actrice die een paar dagen wat pinguins te logeren krijgt of een knap fotomodel die een dag met cheetas in een huiskamer zit. Ook zag ze eens proberen met koala`s te leven, waarbij allerlei `leuke` dingen worden verzonnen. Aankleden vooral is populair. Het publiek smult ervan, maar de dierenbescherming zal er zo het zijne van denken. Het wordt als bijzonder kawaii (=schattig) gezien, dus zullen we binnenkort wel weer wat bizars voorbij zien komen. Geef mij dan maar iets uit Pankun`s keuken. Hot dogs? :D

Samurai: Japanse handleiding

Handleidingen uit Japan zijn genoeg in de lage landen te vinden, maar een goede handleiding voor de omgang met de Japanner zelf is een stuk minder bekend. Vandaar maar eens een poging om ze te begrijpen :D

Uniek
Iedereen die hier eens was zal volmondig beamen dat Japan een uniek land is. De dagelijkse communicatie als toerist is vaak al een hele beleving op zich en zakelijk heb je ook weinig aan je Westerse bagage om er succesvol zaken te kunnen doen. Alles lijkt anders. Veel van de uniekheid heeft te maken met het gebrek aan buitenlandse invloeden in ruim twee eeuwen tijd. Plus een toefje typisch eilandersgedrag denk ik. Tijdens die lange isolatie waren er alleen enkele contacten met China en uiteraard de grote uitzondering voor onze Verenigde Oost-Indische Compagnie. De lange Hollandse VOC handelsrelatie vanaf de 16de eeuw waardoor zelfs een heus Hollandkunde (Rangaku) ontstond. Dit is ook zeker een toekomstige post waard! Deze hermetische afsluiting van de buitenwereld tijdens de samurai tijd heeft een gigantisch bepalende stempel op de cultuur gedrukt.

Samurai
Het lastig om iets anders dan `Samurai` te roepen, als ik Japan in een enkel woord zou moeten beschrijven. Niet dat iedereen hier nog met zwaard over straat gaat hoor, maar wel omdat veel typisch Japans gedrag toen geforceerd in de genen lijkt te zijn ingeprent. Het misschien wat romantische beeld van die stoere samurai strijders werd toen zeker niet door de zwaar onderdrukte bevolking gedeeld. Hoewel de samurai klasse slechts uit 10% van de bevolking bestond, had men de arme boeren en burgers in een ijzeren greep. Voor zo`n beetje alles had men strikte regels gemaakt en het verkeerd uitvoeren daarvan kon je als je pech had met de dood bekopen. Gedogen is geen Japans woord zal ik maar zeggen. De gemiddelde Hollander met een ruimer begrip van opvolging van regels zou met die gewoonte hier dus niet oud worden. Angst om fouten te maken was logischerwijs groot, wat nog steeds veel risico vermijdend gedrag oplevert. Indirecte communicatie (zie eerdere post: Ja en Nee) en continue denken om niemand onbedoeld tegen de schenen te schoppen vind zijn oorsprong hier en maakt het leven voor de bevolking vaak complex. Een gedwongen keurslijf kan je zeggen. Iedere handeling was bijna gedwongen hetzelfde van het sub siberische noorden tot het tropische zuiden. En waar iedereen alles hetzelfde doen heb je automatisch weinig woorden nodig en begrijpt de ene precies hoe de ander zich voelt in een situatie. Dat automatische inlevingsvermogen (air reading) is alleen wel een groot probleem bij internationale contacten. Japanners verwachten soms dat ook een buitenlander die communicatie zonder woorden begrijpt, maar dat blijkt over het algemeen erg lastig cultureel overdraagbaar. De non-verbale signalen en herkenning van situaties is zelfs voor een goedwillende nooit makkelijk te begrijpen. Doe er nog wat invloeden van een groeps cultuur bij en je moet alle oogkleppen af doen om het hoe en waarom te begrijpen. Dat maakt een andere cultuur natuurlijk juist ook weer leuk. Uiteindelijk verschillen we allemaal niet zo met goede bedoelingen denk ik altijd, maar om elkaars `taal` te spreken blijft een uitdaging. Langzamerhand begint internationale invloed nu echter wel voor verandering te zorgen, maar dat zal het leven niet meteen drastisch veranderen natuurlijk. De homogeniteit van de samenleving blijft groot al begint de middenklasse maatschappij wel duidelijk wat scheuren te vertonen. Voor een deel zal het Japan wel `makkelijker` maken, maar door die globalisatie verliest de wereld wel weer een uniek stukje cultuur. Maar zover is het nog lang niet :D

Kaizen
De reputatie van kwaliteits producten uit Japan heeft ook veel met het continue streven naar perfectie te maken. Alleen gaat er achter die platte 15 miljoen pixel Canon camera of fluisterstille Lexus met hybride motor wel enige stress en sociale problemen schuil. Waar perfectie vroeger bijvoorbeeld uit oneindig oefenen met de vechttechniek of artistieke uitingen bestond is deze karaktertrek vandaag de dag nog steeds springlevend. Kaizen wat staat voor continue verbetering schenkt de wereld veel innovatie en is het geheime Japanse wapen van het economische succes. Het `goed is niet goed genoeg` gevoel zorgt dat kinderen met 8-en op hun rapport krijgen geen aai over de bol, maar de wind van voren. Dan kan natuurlijk veel beter!! Die druk op de jonge student maakt het leven wat minder onbezorgd dan het in m`n ogen zou moeten zijn. Over die lange race naar de best scholen valt veel te vertellen (maar niet nu) waar een Hollander verbaasd zal zijn.

Een Boye Lafayette De Mente gaat veel dieper en beter in op die unieke Japanse geest in z`n bijzonder aanbevolen boek: Japan's Cultural Code Words: 233 Key Terms That Explain the Attitudes and Behavior of the Japanese - als je echt alles wilt weten. Voor mij was het een behoorlijk groot puzzelstuk wat eenmaal tussen de andere stukjes allerlei ervaringen ineens logisch maakte. Ik ben uiteraard ook lang geen expert dus kijk op internet voor veel meer, bijvoorbeeld hier. Tegenwoordig kan worldlingo de Japanse taal al naar steenkolen Nederlands vertalen, maar de echte culturele vertaling zal toch vooral met vallen en opstaan moeten komen. Als wij `moeilijk` horen is dat een motivatie om juist extra energie erin te steken om toch het reslutaat te bereiken, maar hetzelfde woord in Japan is een eufemisme voor absoluut onmogelijk. Dus is die Hollandse energie voor hun onbegrijpelijk terwijl je met vraagtekens achterblijft. Een woord vertalen kan dus gevaarlijk zijn :D

Moment van de waarheid

Koki Kameda (Japan) vs Jose Landaeta (Venezuela) zal Japan vanavond aan de platte buis kluisteren. Vechtsporten zijn hier populair. De kemphanen zullen in een beladen re-match vanavond de vacante wereldtitel in het vlieggewicht proberen te veroveren. Wat het gevecht beladen maakt was de genante overwinning van de jonge Kameda afgelopen augustus. Het onjapans arrogante mannetje zou een moest het sprookje volmaken. Zoiets van kansloos arm gezin en een strenge vader die zijn twee zoons tot bokskampioen maakt. Dit alles dan ook nog in zijn stad Osaka met vele kijkers. Waaronder een onpartijdige Hollander, die vol vertrouwen met een spijtige ` jammer ` blik de Japanners in m`n omgeving aankeek, voordat de jury tot hun verrassende oordeel kwam. Typisch omkoop gevalletje, maar de vreugde tranen waren er niet minder om. Echter snel bleek dat ook de Japanner niet gediend is van dit vuile spelletje en kwam de kritiek snel opgang. De Venezuelaan dacht even aan een protest, maar kwam met een veel beter idee. Hij had ook amper klappen op z`n hoofd gehad :D Hij daagde Kameda uit voor een nieuw gevecht om hopelijk zijn surplus aan kwaliteit nu wel in een wereldtitel te zien eindigen. Misschien dat hij nu zelfs wel de meeste Japanse fans heeft in dit gevecht. De laatste maanden heeft de postbode in z`n straat zich een breuk gesjouwd door de duizenden (!!) brieven die hij heeft ontvangen vanuit Japan. Ik vermoed dat het woord `sorry` daar heel veel in voorkomt. De gedachte alleen al dat men de tegenstander nu steunt vind ik mooi. Geen nationale blindheid tegen onrecht. Nu zal de gevallen held slechts alleen de vuisten moeten doen laten spreken om een waardig kampioen te zijn. Ik ben benieuwd.

Hurken of warme billen

Iedere keer als je een openbare wc bezoekt is het de vraag wat je aantreft. Als je het treft kom je in een soort science fiction toilet uit waar zo`n beetje alles geautomatiseerd is en waar je de temperatuur van de bril zelf kan bedienen. Naast je heb je een dashboard die wc papier overbodig zouden kunnen maken. Knopjes om een sproeier in een gewenste stand en sterkte in te stellen en ook aan een föhn is gedacht. Met een beetje goede versie trekt de wc ook vanzelf door als je opstaat. En om het verhaal af te maken hou je de handen onder een automatisch zeeppompje en het water begint ook al te stromen als je dichtbij komt. Als laatst even de handjes in een krachtige droger en je kan er weer even tegen aan. Tot zo ver het goede nieuws. Als je pech hebt sta je oog en oog met de klassieke oosterse hurk wc. Moest je nou wel zo nodig! Als we de Japanners ergens dankbaar voor mogen zijn is dat er steeds meer `Westerse` toilets komen. Tenminste ze hebben ons basis idee gezien en dat gejapaniseerd. Klakkeloos een goed idee overnemen zit niet in de volks aard. Kaizen heet dit in een typisch Japanse verbeter woord. Die brilverwarming bijvoorbeeld is ontstaan doordat huizen vaak geen centrale verwarming hebben en dat het dan akelig koud kan zijn op de wc. Inmiddels experimenteert men zelfs met allerlei medische toepassingen. Zoals het kunnen meten van je bloedsuiker wat ook automatisch naar je dokter gestuurd zou kunnen worden. Of wat dacht je van pratende wc`s! We zullen het ooit vast gaan horen. Een muziekje wat andere geluiden overstemt is er al, wat zelfs water schijnt te besparen! Tja dat lijkt een kromme zin, maar er zijn mensen die continue doorspoelen tijdens de daad om zich meer op het gemak te voelen. Meer Japanse wc`s. Ik las dat Toto inmiddels ook Amerika aan het veroveren is met de wc`s. Misschien is Europa wel daarna aan de beurt. Echt Japans om een buitenlands idee binnen te halen en het met een Japans sausje weer te exporten. De waterloze bio wc komt er ook aan. Dat is niet een stinkende openbare wc waar niemand doortrekt, maar een variant waar zaagsel het water vervangt. Of het een beetje fris ruikt weet ik niet, maar dat vertrouw ik ze wel toe. Uiteindelijk kan je de compost weer in je moestuin gebruiken. Hier en daar in huis of restaurant wel netjes die (te kleine) wc slippers aandoen. Ook als je nodig moet!

Kerst is sfeer

Lopend door een winkelcentrum kan je ook hier niet om de kerst heen. Die andere concurrerende kindervriend met witte baard en paard kennen ze hier niet, dus begint de eerste versiering al eind oktober. Compleet met kerstliedjes in iedere winkel die je binnen gaat. Alleen hoor je wel vaak een versie van `Jinglebells` of het onvermijdelijke `Last Christmas` wat door een Japanner is gezongen. Kerstkaarten zie ik bijna in nog meer soorten dan in Nederland plus een uitgebreid assortiment decoraties waarvan ik vermoed door Santa die veelal bij de grote buurman China inkoopt. Ook is de tuinverlichting duidelijk in opmars. Dit alles klinkt niet echt vreemd zover, maar als je weet dat het aantal christenen (1%) hier erg beperkt is blijkt de sentimentele Japanner vooral gevoelig voor het sfeer element. Voor jonge koppeltjes is het een soort extra Valentijnsdag waarop hotels goede zaken doen. Eerste en tweede kerstdag zijn ook gewoon maandag en dinsdag waar het leven door gaat. Wel is er hier en daar een kerstmaal, maar een kerstboom of kerststal gaat blijkbaar weer iets te ver. Ooit hebben de Portugezen wel geprobeerd het christendom populair te maken, maar dat was ook precies de redenen waarom de bevelhebbers ze weer snel verjaagd heeft. Een andere trend is de Westerse bruiloft waarbij men in een romantisch moment totaal niet blijkt te zien dat er een bijklussende Engelse leraar in goedkoop kostuum voor pastoor speelt. Dit laatste bij gebrek aan genoeg echte pastors. Er word een standaard verhaaltje in het Engels verteld, wat amper iemand zal begrijpen en de surrogaat pastor poogt de namen foutloos uit te spreken en voordat je het weet ben je getrouwd. Dit is allemaal slechts ceremonie, want officieel trouwen gaat met een verbluffend koele handeling op het gemeentehuis. Een witte kerstmis is niet zo`n issue hier. Nu ligt er al een dik pak sneeuw in het noorden en een deel van het westen terwijl het drukst bevolkte gebied ruim boven de nul zal blijven. Na de kerst pakt de Japanner de lokale godsdiensten Shinto en Boeddhisme weer op om rondom oud & nieuw die festiviteiten te vieren. Over de invloeden van die deels geintegreerde geloven waag ik nog wel eens een post, maar voor nu laten we het maar even bij de kerst. Dromend van een warme roomboter banketstaaf knaag ik wat ingevlogen kruidnootjes weg. Ho ho ho :)

Oude bloemen

Japanners vinden net als (bijna) iedere wereldburger `ons` nationale product mooi. Met hun flora boekje in de hand trekken gepensioneerden massaal de bergen in opzoek naar wildbloemen. Wereldwijd is Ikebana (letterlijk levende bloemen) voor bloemschikken bekend, wat als een vorm van kunst beschouwd kan worden. Wat me opviel in een bloemenzaak, die dun gezaaid zijn, is dat vele bloemen al over hun hoogtepunt heen zijn. Lange reis uit Holland? Nee het heeft met gewoontes te maken. Bijna niemand koop een bosje "gesloten" tulpen voor thuis op tafel. Zo`n beetje alle bloemen zijn weggevertjes (een echt Japans gebruik) voor speciale gelegenheden. Het idee is een beetje dat je de bloemen op z`n mooist geeft op de dag zelf. Niet dat ze een paar dagen later pas open gaan. Misschien kan Aalsmeer z`n `oude` bloemen allemaal deze kant opsturen, want hier zijn ze nog gewild. Het Nederlandse schaamgevoel is vergeleken met Japan vele malen minder diep, maar ik denk toch dat geen Hollandse bloemist durft te verkopen wat hier best flink betaald wordt. Bij het kiezen voor een boeketje voor een bruidspaar waren we pas wel even zoet. Dat ikebana gen en meedenkende compositie gevoel zorgt uiteindelijk voor een gebalanseerd boeket wat met wat zorgvuldige verpakkings rituelen af is. Denk aan een zakje ijs aan de "voeten" om ze de dag door te helpen. Als compensatie voor m`n oude ritueel van een wekelijkse marktbloemetje volg ik nu de bloemenliefhebbers maar de bergen in. `Bergen houden ook van mensen` is de nieuwe slogan.

De `Franse` bakker

Een bezoekje aan een bakker is zoals vaak net even anders dan de warme bakker om de hoek. Brood als dagelijks onderdeel van ontbijt en lunch is hier niet echt gebruikelijk, wat voor een bruin brood verslaafde best even aanpassen is. Bijna het hele aanbod bestaat uit hapklare broodjes. Gevuld met tuna, zoete aardappel, curry, zoete bonenpasta en nog veel meer. Ook Dutch bread (broodje met kaas erin) is geen onbekende. Wat keuze is vaak in overvloed, maar de echte Franse invloeden als stokbrood en croissants is vaak wat minder dan het bord `Boulangerie` op de stoep doet vermoeden. `Pan` is trouwens de Japanse naam voor brood wat we aan de Portugese invloeden te danken hebben. Kaarsrecht wit brood komt het meest in de buurt bij de Hollandse snee brood. Dit voor ons toch een beetje ordinair brood wordt keurig met een `vlees` snijmachine in de gewenste dikte gesneden. Bruin brood is nog steeds een redelijk schaars produkt, maar er komt wel steeds iets meer bruins in de winkel heb ik het idee. Bij de ingang tref je dienbladen aan waarop je met een tang je toekomstige aankopen legt en zo bij de kassa brengt. Daar volgt een uitgebreid verpakkkingsritueel waar ze in Japan helaas dol zijn. Ieder broodje gaat in een apart folie en daarna verdwijnt alles in een grotere plastic tas. Als je stokbrood koopt krijg je er nog een opgerold stukje folie met sluiting bij om thuis bijvoorbeeld de helft voor de volgende dag te bewaren. Voor mijn chronische bruin brood tekort zijn er dus gelukkig vele lekkere alternatieven te krijgen. Itadakimasu!

Help! Ik ben het

Wat doe je als `jouw` kind belt en zo erg huilt dat ze niet verstaanbaar is. Ze krijg net nog `ik ben het` over de lippen. Vervolgens neemt een gezagdragend figuur als een `politieman` het woord en vertelt dat er iets vreselijks is gebeurd. Om je dochter snel te helpen (en daar komt het...) moet je nu gelijk geld overmaken. Dan kan die reddingsactie veel sneller worden voltooid dan dat men alles eerst via de verzekering moet regelen. Haast is geboden. Wat doe je? We hebben hier te maken me een geraffineerde bende, die precies weet hoe ze hun slachtoffer kunnen bedonderen. Er zijn een paar dingen interessant hier. Het komt genoeg voor dat ouders en hun uitwonende kroost elkaar heel weinig spreken. Laat staan dat ze weten waar ze uithangen. Herkenning van de beller die claimt hun kind te zijn blijkt slecht. Door de heftige gespeelde emotie en vervolgens die zogenaamde politieman stapt men snel over hun eventuele vraagtekens heen. Daar is geen tijd voor tenslotte. Een autoriteit opvoeren doet het hier goed, omdat er veel respect voor de uniformen is. Dus een agent die vraagt snel geld over te maken heeft helaas veel succes. Exact heb ik het niet bij de hand, maar denk in tientallen miljoenen euro`s per jaar wat de oplichters opstrijken. Er zijn wat verschillende varianten in omloop met uiteraard wel hetzelfde doel. De moraal van het verhaal? Laat je niet gek maken, maar dat dachten de slachtoffers ook. Criminaliteit is hier wereldwijd gezien in cijfers gemeten laag, maar dus wel creatief.

Schooluniform uniform?

Het straatbeeld in Japan kan niet zonder het schooluniform. Voor de jongste kleuters zijn er enkel gekleurde petjes. Zo kan een leraar snel zien tot welke klas je behoort. De jongeren hebben per school hun kleding. Inspiratie voor de ontwerpen komt uit Europa en van militaire uniformen uit de Meiji periode. Er lijkt in de loop der tijd alleen een de-uniformering (bestaat dat woord?) te zijn. Wat je moet dragen is wel duidelijk, maar hoe is lastiger. Meiden maken van dezelfde rok een extreem korte versie of een zo lang mogelijke voor de verlegen bolleboos. Jongens hebben zodra ze het schoolterrein verlaten hun shirt uit de broek en de stropdas in iedere stand behalve de `correcte`. Schoenen zijn soms vrij, waardoor hippe sportschoenen onder een pak vaak gesignaleerd worden. De populaire meisjes (de kortste rokjes) hebben een ritueel bedacht als ze een trap oplopen. Hun onmisbare handtasjes worden geroutineerd tegen hun achterwerk gehouden om gleuders te slim af te zijn. Tja ook dat is Japan. Er lopen hier zeker wel viezerikken rond, maar ik vond me als man een beetje tekort gedaan de eerste keer toen het meisje voor me demonstratief haar tasje liet zien. Je denk toch niet dat ik.....? Nee hoor een glimp van een witte sloggie windt me al 30 jaar niet meer op. Maar ze zal zo haar redenen hebben. Het instituut schooluniform lijkt inmiddels wel z`n langste tijd gehad te hebben wat ook wel een beetje past in groeiende drang naar meer individualiteit. Dat de kinderschooltassen tegenwoordig in vele kleuren verkrijgbaar zijn klinkt misschien niet spannend, maar zulke veranderingen hebben hier wat meer voeten in aarde. Sommige scholen zijn (of waren) voeren de regels voor het wisselen van zomer naar winter uitvoering heel precies (lekker veilig) uit. Zoiets van geen warme winter kleding voor 1 december ongeacht de temperatuur. Initiatief om snel in te spelen op een veranderde situatie zit niet echt in de genen. Een oud `hardmakend` gebruik heeft weinig jonge fans.

Natto.Japanse drop?

Japan en gezond eten zijn nauw met elkaar verbonden. Het is natuurlijk ook geen toeval dat Japanners de langste levensverwachting hebben. Een fitte rappe 65+ er tijdens een bergbeklimming is zeker geen zeldzaamheid. Er zijn vele wegen naar een gezonde ouderdom en Natto hoort daar zeker bij. Er is alleen een probleem wat je snel duidelijk wordt als je de verpakking opent. Het stinkt behoorlijk! En als dat je al niet afschrikt doet misschien de aanblik van de slijmachtige substantie genaamd gefermenteerde sojabonen je afhaken. Als je deze `angsten` overwint zal de smaak ervan meevallen. Niet dat ik ook fluitend een bakje natto optrek bij een ontbijt, maar onder de gedachte dat het help tegen allerlei serieuze kwalen (hart aanval, kanker, etc) werpt een andere licht op de zaak. Er zijn ook pillen verkrijgbaar trouwens. Voor mij is natto zo`n typisch nationaal produkt, waar ieder land zijn `drop` heeft. Ik weet uit `wereldwijd` onderzoek dat drop de mooiste vieze gezichten op kan leveren :D. Zelfs in Japan heb ik meegemaakt dat het werd uitgespuugd (=uniek). De bacterie in natto heeft inmiddels ook een nieuwe bestemming gevonden. Een bedrijf heeft ontdekt dat het water kan zuiveren en verkoopt het in blokken ondermeer aan Chinese gemeentes die daarmee verbluffende resultaten behalen in vaak erg vies water. Bij de eetbare variant vraag ik me in een wilde droom wel eens af of Japanners de `smaakvernedering` van drop wel zouden accepteren als ze weten dat het iets gezonds is. Het verhoogt de bloeddruk en dat is wat bij jonge dieetverslaafden wel eens nodig is. Dus als je natto bij een gerecht krijgt en het stinkt en ziet er vies uit, vraag je zelf af wat je gezondheid je waard is :D. Ittadakimasu!

Grenzeloos vertrouwen

Japan en internet betalingen is wel een post waard. Er zijn hier enkele gebruiken die ik me in Nederland niet meer kan voorstellen. Het vertrouwen in de klant lijkt geen grenzen te kennen en dat is een lekker gevoel. Geen ingewikkelde `eerst-je-geld-en-dan-verder` praktijken om iets op het web te kopen. Je kunt kiezen uit verschillende betaalopties, waaronder de creditcard maar de opvallende variant is achteraf betalen. Je krijgt je roman of die nieuwe sweater thuis met de complete bon of enkel een code. Stel even dat er alleen een code bijzit dat kan je bij je volgende bezoekje van een konbini (gemak winkel) daar betalen. Je voert de code in en er rolt een rekening uit de machine die je vervolgens gewoon aan de kassa betaald. Gewoon samen met je onigiri rijstbal. De methode is ook handig als die sweater toch net niet zo mooi staat als bij dat slanke model op de site en je hem terugstuurt. Geen gedoe met geld terug krijgen. Een aardig voorbeeldje uit eigen praktijk was de aanschaf van een mooie ketting via internet bij een Japans winkeltje op Bali (Indonesië) wat gewoon naar Nederland opgestuurd werd, voordat we de betaling hier in Japan via een Lawson lieten doen. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik vind het prachtig dat dit nog kan. Ik kan me dit (helaas) in Nederland amper meer voorstellen. Grenzeloos vertrouwen.

Hollandse reuzen

Ooit gehoord van Semmy Schilt? Remy Bonjasky dan? Misschien de populaire (oude) Peter Aerts? Deze Nederlandse kerels kunnen redelijk ongestoord door de Kalverstraat lopen schat ik zo in, maar in Japan zullen de mobieltjes snel getrokken worden om deze helden vast te leggen. Ze vallen zo en zo al op omdat ze een stuk groter zijn dan de gemiddelde Japanner, maar worden vooral herkent als `wereldberoemde` K-1 boksers. K-1 is een samensmelting van traditionale (Japanse) vechtsporten zoals karate, kung fu, tae kwon do en kickboksen en is hier razend populair. Vroeger (heel lang geleden) was Anton Geesink hier een begrip, maar inmiddels zijn de succesvolle K-1 vechters deze bejaarde Judo-er ruim gepasseerd. In de hele geschiedenis heeft trouwens nog nooit een Japanner de titel veroverd. `Wij` Hollanders hebben door de vele kampioenschappen een behoorlijke status opgebouwd wat de jongens ook financieel geen windeieren legt. Als je hier eenmaal bekend bent zit je zo in een commercial of andere promotie omdat iedereen graag koopt wat de winnaar aanbiedt. Tja als een vent van ruim twee meter met stalen vuisten je iets adviseert wil je wel. Ik zie het niet zoveel, maar het show element is ook zeker aanwezig plus soms ietwat partijdige juryleden, maar dat zal wel met het Nederlandse eerlijkheids gevoel te maken hebben. Een Japanner ziet het soms net even nationalistischer, maar die willen natuurlijk wel eens een kampioen uit eigen land. Dan zal er vanavond eerst wel een grote jongen moeten opstaan.

Kusdrempel

Kussen in het openbaar is een taboe. Niet enkel de heftige tongzoen, maar ook alle `lichte` varianten zie je bijna nooit. Ik gaf eens een vriendin uit gewoonte de `dutch-three` bij een afscheid, maar ze keek me aan alsof ze zo juist was aangerand :D. Ga eens naar Frankrijk zou ik zeggen daar ben je zo van de zoenvrees af. Of kwam het alleen door m`n techniek :D. De bevolking is niet zo handtastelijk dus, wat best onwennig is bij het ontmoeten van nieuwe of oude vrienden. Ik voel me er nog steeds een beetje ongemakkelijk bij om met een `bye-bye-tje` en zwaaiende hand gedag te zeggen. Met familie leden is het niet anders. Dat heeft misschien wel als voordeel dat je die oude tantes en beetje op afstand kan houden :D. Het betekent niet dat men niet om je geeft, maar de verlegenheid blijft een drempel. Ik blijf natuurlijk wel een beetje eigenwijze Hollander, dus laat ik me hand (in hand) niet door de eerste de beste voorbijganger los kijken. Het moet voor de grote groep Brazilianen hier ook een vreemde gewaarwording zijn die `koude` Japanners. Die warmbloedige gastarbeider heeft het toch al niet makkelijk in de gesloten cultuur. Taboes zijn er uiteindelijk om doorbroken te worden, dus zal ik proberen m`n steentje bij te dragen aan een warmer Japan. Ik dacht altijd dat er een verband was tussen de temperatuur en (zichtbare) warmte van een bevolking, maar die theorie gaat dus niet meer op. Want om de zomers hier nu koel te noemen!